4 Ekim 2013 Cuma

Kupür - Atölye öyküleri

Öykü atölyesi öykü denemesi
On yıl olmuştu bu kapıdan içeri girmeyeli. Hiç değişmemiş, aynı pervaz, aynı boya, sadece biraz eskimiş. Tokmağı kaldırdım üç kere vurdum. Tak, tak, tak. Kapıyı annem açtı, yüzü asık, gözleri şişik. Geçmiş acılarımızı anar gibi bir süre bakıştık, arkasını döndü, içeri girdi. Ucuz şarap ve sigara külüyle karışmış evin boğucu kokusu açık kapıdan burnuma doldu, perdelere, halıya, koltuklara sinmiş o iğrenç koku.

İçeri girdim, kapıyı usulca kapattım. Birkaç adım attım. Durdum. Saatin tıkırtısından başka ses yoktu. Pencereden içeri giren yaz güneşi bile hayatın en acı gerçeği ile harmanlanmış kasveti dağıtmaya yetmiyordu. Nutuklar tutulmuştu.

Kanepede oturan yengemle annem el ele tutuşmuş, birbirlerini teskin ediyorlardı. Gözleri ağlamaktan kızarmış. Sehpanın üzerindeki gazetenin yanında aile albümünden çıkartılmış fotoğraflar vardı, kimi siyah beyaz kimi renkli ama hepsi eskiye ait. Fotoğrafların birinden uzun sarı saçlarıyla mutsuz bir kız çocuğu bana bakıyordu, on yaşımdaki halim, saçlarım ne güzelmiş.

Oturmaya niyetim yoktu, ayakta dikildim. Abim tekli koltuktaydı, dirseklerini dizlerine koymuş, ellerini kenetlemiş, sıkıyordu. Kafasını kaldırdı, dik dik bana baktı. Alnımda ter biriktiğini hissettim. Çantama daha bir sıkı sarıldım.

Mutfağın kapısı açıldı. İçeriye hayatımı mahveden o adam geldi. Bakışlarıyla beni soymaya başladı, eskiden olduğu gibi. Ellerini vücudumda hissettim, kalçalarımda, memelerimde. Karnımdan boğazıma doğru bir tiksinti yükseldi. Elimi çantama attım, silahı kabzasından kavradım. Annem çığlık attı. Abim ayağa fırladı.  Bağırıyordum kendimden nefret ederek yaşadığım otuz iki yılın hıncını alırcasına

- Senin yüzündeeeeeeeen!

Barut kokusunu alabiliyordum, taze, sıcak. Adam yere yığıldı. Kan kusuyordu. Vahşi bir hayvan gibi debeleniyordu gebermemek için. Silah elimden düştü. Gözlerim intihar eden yeğenim Elif’in gazetedeki fotoğrafına takıldı. Artık gülümsüyordu.

Okay Karaçay





2 yorum:

  1. Okay hoca ellerine sağlık, ne kadar sürükleyici ve net bir öykü. Diğerlerini de merakla bekliyorum. Atölye etkisini göstermiş, öğretmenini de ayrı tebrik ederim. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Füsun hanım, evet Özlem hanımın Öykü Atölyesi çok işe yaradı.

      Sil

BlogOkulu Gadgets